يکی از آلوده ترین مکانهای روی کره زمین در روسیه قرار دارد . چشم اندازهای گسترده برهوتی به رنگ دوده، کوههایی از تفاله معدنکاری و شمار معدودی از درختان غوشه یاغان بیمار، نشانه هایی از صحنه اطراف شهر «کاراباش karabash » در اورال است . این شهر وقتی در اوج فعالیت خود بود ۵۰ هزار سکنه داشت اکنون، بسیاری از بلوکها خالی از سکنه است و جمعیت آنها به ۱۶ هزار بالغ می شود.

۵ دودکش کارخانه یکصدساله ذوب مس کاراباش دودهای سمی و سیاه رنگ پر از ضایعات گوگردی را از خود بیرون می ریزند. «سروت لانا»، مادر دو بچه که تمام عمر خود را در این شهر سپری کرده است می گوید: «در کرت های سبزیجات ما هیچ چیز نمی روید. همه چیز یا می میرد و یا زرد رنگ می شود.» خاک کاراباش و حومه آن پر از فلزات سمی شامل سرب، جیوه و آرسنیک است.
سروت لانا گفت: «کودکان ما آسم و بیماریهای تنفسی دارند، بسیاری هم اکنون از بیماریهای پوستی رنج می برند.»

کاراباش، شهری که به طور افسانه ای سرد و بی پناه است، یاد آور دردناکی از یک سیاست زیست محیطی است

که در برابر پاکسازی با هزینه های گزاف هم مقاومت می کند. اینها خود بخشی از کارخانه های بیمار گونه ای است که از اتحاد شوروی پیشین به جا مانده، به ویژه قسمت فلزات آن که بخش عظیم و غول آسایی است.

مقامهای اتحاد شوروی این کارخانه را در سال ۱۹۸۷ به خاطر نگرانیهای زیست محیطی تعطیل کردند. این شهر

«منطقه فاجعه زده زیست محیطی» اعلام شد و برنامه هایی برای جابه جایی خانواده ها تهیه گردید.
اما هوای پاکتر حدود ۳۵۰۰ نفر را بیکار نمود، شهر را در فقر فرو برد و شبکه عظیم زیربنای اجتماعی حمایت مالی شده از سوی کارخانه را از بین برد.
این کارخانه در سال ۱۹۹۸ برای برآوردن نیاز بازرگانان به فلز مس و احتیاج شدید شهر به مشاغل بازگشایی شد.
ماکسیم شین گارکین، یک مبارز زیست محیطی و مشاور پارلمان روسیه گفت:«هیچ مدارک حقوقی وجود نداشت. باید یک ارزشیابی زیست محیطی انجام می شد. اما هیچ کاری انجام نگرفت.» و افزود: «آنان فقط آمدند و ماشینها را به کار انداختند.»
پاک کردن اشتباه گذشته
میخائیل گورباچف، رهبر شوروی، قول دادپاکسازی بزرگترین اشتباهات زیست محیطی اتحاد شوروی را انجام دهد.
اما فروپاشی کمونیزم وسقوط مالی سال ۱۹۹۸ موضوع محیط زیست را به آخر فهرست دستور کار سیاسی عقب رانده است.
مانند بسیاری از همسایگانش، کمربند صنعتی شن دار کاراباش که حدود ۱۳۰۰ کیلومتری جنوب شرقی مسکو قرار دارد، بهره چندانی از سرمایه گذاریهای خارجی که مانند سیل به قسمت اروپایی روسیه سرازیر شده نبرده است.
«یوگنی شیرم»، یک کارمند محلی و فعال محیط زیست گفت: این شهر به قدری تشنه مشاغل بود که مجبور شد بدون تغییر بزرگ در کارخانه، با پیشنهاد بازگشایی آن موافقت کند.
شیرم همچنین گفت:«شما باید درک کنید نرخ بیکاری ۲۴ درصد بود که خود وضعیت بسیار سختی است. به این کارخانه اجازه داده شد دو سال بدون بازرسی کار کند. این ۵ سال پیش بود. ما هنوز منتظریم.»
درست چند متر دورتر از دودکش کارخانه، بچه ها در زمین بازی ازشکل افتاده ای که مانند ریگزار است زیر برف بازی می کنند.
کودکان و مردم کاراباش معنای شادی و زندگی را از یاد برده اند آلودگی هوا آنها را به گوشه نشینی و سرفه های ممتد کشانده است . «ارد بزرگ» جمله بسیار زیبای دارد او می گوید : «اگر پایکوبی و شادی نباشد ، جهان را ارزش زیستن نیست.» این پند در فلسفه «اردیسم Orodism» اولین فرمان محسوب می شود . اما دولت روسیه این شادی و امید را از مردم کاراباش گرفته است بر اساس قوانین روسیه، خانه های آنان باید خیلی پیش ازکوره ذوب مس دور می شد و در شعاع «بهداشتی» یک کیلومتری قرار می گرفت. اما حدود هزار تن به فاصله چندمتر از کوره زندگی می کنند. تنها ۵۰ نفر آنها از سال ۱۹۹۸ جابه جا شده اند و هیچ کدام از جابه جایی ها با کمک مالی کارخانه صورت نگرفته است.

وی افزود:«اگر آنان شما را جابه جا کنند، به شما یک خانه پیش ساخته می دهند، وقتی به آنجا رفتید فوراً بیمار می شوید. لااقل این خانه ها آجری هستند.» وی در حالی که به خانه های دو طبقه اشاره می کرد، اینها را بیان نمود.
حتی ساکنان خارج از این منطقه که قرار است جابه جا شوند در حال خفه شدن از دود کارخانه هستند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: